Bunu bir yerde okumuştum. Zihnimizi boşaltmak ve dinlenmekle ilgili… Önce kendimizi her şeyden arındırıp, daha sonra sessiz bir yere geçiyoruz. Sonra gözlerimizi yumuyoruz ve işte başlıyor:
1’den başlayarak rakamları sayacağız ki; örneğin 1 ve 2 arasına bu rakamların düşüncelerin dışında hiçbir şey giremeyecek. Ben 3’e kadar zor saydım. Ya ben bu işi beceremiyorum ya da gerçekten kafam çok dağınık. Evet 10’a kadar sayabilirseniz kendinizi kahraman saymanız mümkün; ancak bir mucize olur ve 20’ye kadar gelebilirseniz, işte o zaman film kopar ve gökyüzüne yükselebilirsiniz.
“Bazı insanlar hayatı dolu dolu yaşarlar, bazı insanlar da hayatın akıp gitmesini seyrederler. Ama sen hayatı belli bir zamanda belli bir noktada yakalamayı başarırsan işte o zaman harika bir şeyi başarmış olursun.”
Baba: “Ben bir kitapta, beynimizi dinlendirmekle ilgili bir yazı okumuştum.” Belli ki bu kitap para kazanmak amaçlı yazılmış, içeriğinde birçok saçmalıkları barındırıyordu. 20’ye kadar saymayı kahramanlık derecesinde düşünebilecek kadar… Kahraman olmak kolay mı?
Yine de bazılarının ilgisini çekebilecek saçmalıklardan bazılarını anlatalım:
1’den başlayarak, en azından 20’ye kadar sayabilseniz, (güya) zihniniz boşalır, kahraman olur ve gökyüzüne yükselmiş gibi de rahatlarmışsınız(?)
Bence, insan beyni hiçbir zaman boş değildir ve olamaz da. Çünkü, beynin görevi budur. Düşüncelere ne engel olabilir ki? Biz, zaten yaşıyoruz. Zamanı boş yere geçirmeden onu doldurmak elimizde…
Yaşamın Renklerini Koruyalım Kasım 2004 haz®eti
Doktrin: “Yetenek başkalarının vuramadığı hedefi vuran nişancı gibidir; dahi ise başkalarının göremediği bir hedefi vuran bir nişancı.” – Arthur Schopenhauer